Ambergris kan in de darmen van een klein deel van de mannelijke potvissen ontstaan als reactie op scherpe inktvis-bekken die niet verteerd kunnen worden in de maag en daardoor in de darmen terechtkomen. Er wordt een soort cholesterol-achtige substantie omheen afgezet en dat groeit steeds verder aan. 
Doordat met name de mannetjes potvissen enorm diep kunnen duiken, daar waar de druk enorm hoog is, worden de ambergris brokken steeds compacter en hechter.

Door uitscheiding (via de anus) belanden de brokken op zee, en ze verstenen onder invloed van zout en de zon. Als grijze brokstukken van soms wel enkele tientallen kg spoelt ambergris aan op het strand. De ambergris vondst op Texel was, zo mogelijk, extra bijzonder omdat het verse ambergris betrof, die nog niet in de zee had gedreven, maar rechtstreeks uit de darmen van de potvis kwam.

Hoogwaardige ambergris heeft een prachtige complexe geur en wordt in enkele bijzondere parfums gebruikt als ingrediënt. Bij ambergris ruik je bijna niets in de top, maar des te meer in de basis: warm, zoutig, sensueel, zoet, dierlijk/stallig (het komt dan ook rechtstreeks uit zijn darmen). Ambergris heeft een enorme “sillage” of “staying power”, daarmee bedoelen we hechting op de huid, zodat je het lang blijft ruiken.