Thee is een warme drank die wordt gemaakt door gedroogde bladeren van de theeplant (Camellia sinensis) in water te laten trekken. De rijke historie en de rituelen rondom het drinken van deze drank bieden ook volop inspiratie voor parfumeurs.

Er zijn meerdere verhalen over hoe thee ontdekt zoals de volgende. Volgens een Chinese legende werd meer dan 5000 jaar geleden thee drinken ontdekt toen toevallig blaadjes van de theeplant in warm water dwarrelden en er een rijke geur opsteeg.

Veel landen en culturen kennen thee ceremonies en rituelen. Zoals het Japanse Sado een serene thee ceremonie, waarbij precieze regels volgens de Zen-tradities gelden voor zowel het zetten als het drinken van speciale thee.

In de zestiende eeuw maakte ook Europa en Nederland kennis met de kostbaarheden uit Azië, toen de VOC theebladeren via Batavia uit China naar Nederland ging vervoeren.

Thee wordt ondertussen overal ter wereld gedronken en de veelzijdigheid waarin een kopje warm water van smaak wordt voorzien, laat zien hoeveel variaties er op dit thema mogelijk zijn.

Wist je dat de klassieke thee soorten allemaal afkomstig zijn van de blaadjes van de plant Camellia Sinensis? De verschillen zitten hierbij niet in de soort plant, maar hoe de blaadjes bewerkt worden. China, India en Kenia zijn de grootste thee producerende landen.

• Zwarte thee: de groene blaadjes van de theeplant worden gefermenteerd (door de natuurlijk aanwezige enzymen in de plant) waarbij de blaadjes donker kleuren. Bij dit oxidatie-proces komt veel smaak vrij, waarbij ook de meeste bittere tonen worden gevormd, net als relatief de meeste hoeveelheid cafeïne (ook wel theïne genoemd).
• Groene thee: hier worden de groene blaadjes van de theesoort niet gefermenteerd maar gestoomd. Door het stomen stopt het oxidatie-proces en blijven de verfijnde ingrediënten zoals antioxidanten bewaard en intact.
• Witte thee: hierbij worden 1x per jaar alleen de aller-jongste bovenste, frisgroene scheuten van de theeknoppen als bovenste topje van de theeplant geplukt. Het natuurlijke fermentatie proces wordt snel gestopt door kort stomen en de bladeren worden verder onbewerkt alleen zeer voorzichtig gedroogd.

Ook van andere planten of onderdelen van planten kunnen infusies gemaakt worden in heet water. Munt, kamille, zoethout, brandnetel, Rooibos (oorspronkelijk uit Zuid-Afrika), Maté (Yerba-Mate in Spaans, oorspronkelijk uit Zuid-Amerika) en lindebloesem. Om er maar een paar te noemen.

Het aromatiseren van theebladeren gaat al eeuwen terug. De meest bekende vorm is het toevoegen van de essentiële olie van het zonnige bergamot citrusvruchtje aan zwarte thee, wat de elegante Earl Grey en Lady Grey karakteriseert.

Maar ook toevoegingen van bloemen (bijvoorbeeld osmanthus), fruitstukjes en specerijen zijn zeer gangbaar.

De parfumeur heeft om deze inspiratie en fascinatie vorm te geven, een rijkdom aan natuurlijk theeblad tincturen en absolutes in haar palet. Daarnaast wordt gespeeld met verbeeldingsvolle thee akkoorden, die de associaties en geuren van thee levendig oproepen.

Wist je dat herinneringen ook aan geur gekoppeld zijn? Dit is het uitvoerigst besproken door Marcel Proust in zijn boek Du côte de chez Swann (onderdeel van A la Recherche du Temps Perdu). Hij beschrijft een scene waar de hoofdpersoon een madeleine cakeje in lindebloesemthee doopt en meteen terugdenkt aan zijn jeugd. Het fenomeen van een zeer levendige herinnering ervaren door een geur te ruiken wordt nu vaak beschreven als het Proust effect.